Al een jaar of 7 heb ik een black longfin Bristlenose Pleco. Hij is altijd vrijgezel geweest en ik had nooit plannen om er met te kweken.
Omdat hij altijd in een groot aquarium gezeten heeft is hij enorm ontwikkeld, zowel zijn snor als hijzelf.
Zo zag hij er uit als jongman:
De man woont al enkele jaren in een neprots en is daar perfect gelukkig. De rots heeft vele uitgangen maar de man komt vooral ’s avonds buiten.
En toen zag ik een volwassen vrouw te koop staan. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan. Wat gezelschap voor de man zou hij wel appreciëren. De vrouw bleek gelukkig ook een uit de kluiten gewassen dame te zijn. Een fijn vrouwtje zou wel eens een schrik kunnen pakken van mijn man.
De eerste avond hing de man aan de binnenkant van de uitgang van de rots en vlakbij daarbuiten hing de vrouw. Dus ze hadden al snel kennis gemaakt. Voor de rest zag ik weinig contact of beweging tussen de twee. Het vrouwtje was wel meer aanwezig in het aquarium en niet zo schichtig als de man.
Enkele dagen later, toen de vrouw aan de venster hing zag ik dit, lk dacht dat ze gekwetst was:
Daarom dat ik mijn ogen niet kon geloven toen er na enkele dagen, buiten de rots, een klompje eitjes lag!!!!
Hier een foto, sorry beetje wazig maar ik durfde geen nieuwe foto meer te nemen om de vissen niet te storen:
Dus de ‘wonde’ waren eitjes die klaarzaten om gelegd te worden:
De eitjes horen uiteraard bij de man in de rots te liggen, en omdat er nogal wat anatome helena slakken rond kruipen zouden de eitjes geen schijn van kans hebben als ik ze zou laten liggen.
Ik heb ze voorzichtig opgeschept met een lepel en in het hol laten vallen. Geen idee of mijn oude vrijgezel er zich wel van bewust zou zijn dat hij het is die op zijn kroost moet babysitten.De volgende dagen viel het me op dat hij zich in de rots veel op een plaats zit waar hij anders niet komt. Met een pillampje heb ik kunnen zien dat hij de eitjes heel diep in de rechterkant verstopt had. De enkele eitjes die ik kan zien zijn heel grappig omdat ze een staartje hebben en ook bewegen.Enkele dagen lager zie ik ook mini vinnetjes. De eitjes zijn echte baby’s aan het worden.
En dan zag ik iets heel opmerkelijks. De vrouw die voordien veel aanwezig was in het aquarium had zich al een aantal dagen onder de filter verstopt. Normaal gezien wordt er geadviseerd om na het leggen van de eieren, de vrouw weg te nemen uit het aquarium. Maar omdat zij er nog maar net in zat, wou ik haar die stress besparen.
Ik begon me toch ongerust te maken en met een pillampje probeerde ik haar te zien. Tot mijn grote verbazing zag ik dat er drie of vier eitjes bij haar lagen!!! Ze hadden een staartje en bewogen. Als ik dichterbij kwam ging de vrouw er beschermend voorliggen.
Blijkbaar heeft een vrouwelijke ancistrus dan toch broedzorg.
Het zullen eitjes zijn die ik over het hoofd gezien heb. Maar dat wil zeggen dat ze die naar de andere hoek van het aquarium gebracht heeft onder de filter.
Onder de rokken, of vinnen van moeder heb ik een baby kunnen fotograferen. Ik krijg niet veel tijd want ze is heel beschermend, en gaat dadelijk voor de kleintjes liggen als ze ziet dat ik er ben.
Elke dag ging ik kijken of er al kleintjes uit het nest zijn gekomen maar vader barricadeert de volledige uitgang.
En dan is er blijkbaar toch ééntje kunnen ontsnappen aan zijn aandacht en hing rustig te grazen op de raam. Tot mijn grote verbazing is het dan ook nog een L144!!!
Het is 3mm ‘groot’.
De dag erna zijn er ook een aantal bruine ancistrusjes kunnen ontsnappen aan vader’s aandacht. Ze zijn enorm schattig.
Ik tel er een stuk of 13 maar het zal lang duren voor ik echt weet hoeveel het er zijn. Ze zijn piepklein en het aquarium staat vol planten, hout en rotsen.
Hier enkele foto’s van de bruine:
En een wit en bruin samen:
Weer enkele dagen later zijn alle kleintjes uitgezworven en zijn overal in het aquarium te vinden, op de planten:
Op de verwarming:
Op de rotsen:
De kleintjes van moeder zijn nog steeds bij haar en ik zie nu de vader daar steeds in de buurt. Maar ze bewaakt ze goed en hij krijgt geen schijn van kans om ze af te nemen.
De ancistrusjes eten een hele dag door, vooral algen maar mijn zelfgemaakte voeding valt goed in de smaak. Hoe klein ze ook zijn er wordt zelfs al ruzie om gemaakt:
Het mengsel bestaat uit: gedroogde brandnetel, look, spirulina poeder, doperwten, broccoli en groene boontjes.
De L144 lusten het ook:
Bij moeder zijn de kleintjes nu ook weg en vader is al terug op het liefdespad. In vol ornaat ligt hij voor haar te pronken. Echter heeft ze even genoeg van het moederschap en komt niet vanonder de filter vandaan.
Nog wat kleintjes,
3 op een rij:
En een hele hoop:
Vader aan de raam, dat zie ik niet zo veel, hij hangt voornamelijk op het hout of zit in zijn rots. Bij hem hangt ook een kleintje:
Wie ziet de verstekeling?
De kleintjes groeien goed, volgens mij is er geen enkele uitval.
Ik doe elke dag een kleine waterwissel met water dat al 24 uur staat en op temperatuur is.Hun vinnetjes beginnen ook al goed te ontwikkelen:
Ook bij de L144:
Het eten valt nog altijd in de smaak. Op het menu staat nu: algentabletten, eikenblad, catappa blad en mijn eigen groentenmengsel.
En natuurlijk ruimen ze overal de algen op.
Eikenblad lekker om af te grazen:
Vader is samen met zijn rots verhuist naar een ander aquarium samen met zijn vrouw. De kleintjes kregen een nieuwe rots die ik al enkele weken in een ander aquarium had gestoken om deze te laten begroeien met algen. En dit viel blijkbaar in de smaak:
1,5 maanden oud, ongeveer 2 cm:
Ze krijgen zeker genoeg te eten, zoals je kan zien bij dit dikzakje:
Bij de L144 is al goed te zien dat hun vinnen langer worden:
Kleine visjes worden groot en hun vinnen steeds maar langer:
Enkele ancistrussen hebben korte vinnen, echter bij deze kweek hebben de donkere mannen een mooie tekening met lichte en donkere plekken:
Ook één van de langvinnige ancistrussen heeft deze tekening. Hij is ondertussen al vader geworden.
